Wędkarstwo i czytanie wody….

Jednym z ważniejszych atrybutów wędkarstwa jest umiejętność czytania czytania wody. W dzisiejszych czasach echosond zanika powoli ta jakże ważna umiejętność. Lecz nie każdy posługuje się echosondą , a woda zdradza nam wiele tajemnic które mogą być bardzo pomocne w skuteczniejszym wędkowaniu. Zacznijmy po kolei, barwy wody -jeżeli woda ma jako taką przejrzystość odcienie jej zdradzają często formację dna, przejaśnienia wskazują nam płytsze miejsca gdzie często lubi gromadzić się drobnica, natomiast krawędzie jaśniejszej barwy wody przechodzące w barwę ciemną wskażą nam uskoki, dołki itp….czyli miejscówki gdzie lubi czaić się ryba drapieżna. Barwy wody ujawnią często miejsca zarośnięte,podwodne łąki itp. Oczywiście wszystko zależy od przejrzystości wody i głębokości. Następnie nurt, warkocze większość zna szczególnie koledzy łowiący na Wiśle i Odrze, oprócz warkoczy często można zaobserwować wszelkiego rodzaju spowolnienia nurtu szczególnie w strefie brzegowej sugerujące gwałtowne wypłycenia którym w strefie zapływowej towarzyszą niewielkie wiry (które w innych miejscach pokażą dołki w których może czaić się drapieżnik). Nie naturalne wybicie wody, w niektórych przypadkach powodujące mała falę wskazuje nam podwodną przeszkodę. Może być to kamień, jakaś kłoda lub tym podobne tam również można spotkać się z ciekawą rybką. Nie będę pisał już o granicy wody głębokiej i płytkiej bo jest tak widoczna że nawet laik to dostrzeże. Jest tego znacznie więcej dla tego potrzebna jest ciągła obserwacja wody i analiza. Bable z dna- skąd to się bierze? Otóż na dnie zalegają szczątki roślin i różnych innych mikroorganizmów które gniją i wytwarzają gaz. Jest on często uwięziony pod warstwą mułu czy innego nanosu zalegającego dno. Ryby buszujące przy dnie np.leszcz uwalniają gaz który pod postacią bąbli wydostaje się na powierzchnię. Jeżeli zauważymy bąble wysypujące się z dna, mogą świadczyć one obecności ławicy leszcza, bąble leszczowe (tak je umownie nazwijmy) charakteryzują się tym iż są one drobne  otoczone pianką, pomału przesuwają się jakimś kierunku i pokazują nam kierunek w którym udaję się ławica żerującego leszcza. Bąble karpia i lina są są bardziej skupione i większe z uwagi na odmienny sposób żerowania tych ryb. Czasami można zauważyć jedno punktowe bąble  które wysypały się nagle z jednego miejsca, mogą one oznaczać obecność szczupaka który urządził sobie posiłek w tym miejscu. Z reguły jest to jeden lub dwa większe bąble otoczone mniejszymi, biorą się one najprawdopodobniej z rozerwanego pęcherza pławnego ofiary szczupaka, pokazał mi to pewien rosyjsko języczny kolega i o dziwo nie jednokrotnie po kilu rzutach w takie miejsce trafiał mi się przyzwoity szczupak. Obserwując powierzchnię wody z dużą dozą prawdo podobieństwa można określić miejsca gdzie jest ryba drapieżna chociażby okolice gdzie gromadzi się widoczna drobnica, czasem są to po prostu drobne kółka tworzone przez ich grzbiety a czasem się pluskają. Tam warto podać naszą przynętę z uwagi na to iż w okolicy może czaić się szczupak, okoń lub inna drapieżna ryba. Spłoszone rybki pokazują nam pewną miejscówkę gdzie coś urządziło sobie łowy. Nie będę pisał o żerowaniu boleni czy jemu podobnym, gdyż ich łowy nawet ślepy zauważy. Podsumowując- woda pisze do nas swoim językiem, bąble, kółka, barwy, wiry,warkocze i wiele innych. Trzeba je tylko właściwie odczytać, a do tego potrzebna jest ciągła obserwacja wody i analiza zaobserwowanych zjawisk, to z całą pewnością pomoże w skuteczniejszym połowie ryb.

Pozdrawiam

Piotrek meps